Een Tuk Tuk dag

De 2e dag in Chennai start ik rustig op. Ik word om 9 uur wakker en bestel een ontbijt op mijn kamer, Ghee Dosai en Gemberthee. Al snel wordt het ontbijt gebracht, de Ghee Dosai blijkt een soort van warm brood in de vorm van een pannekoek te zijn met 2 bakjes "drap".  Aangemoedigd door het heerlijke eten gisteravond begin ik aan de ochtendmaaltijd. Wederom erg lekker al is het warm eten in de ochtend wel even wennen. Na het ontbijt bel ik bij de receptie Steven, een Tuk Tuk rijder, die mij gisteren aanklampte dat hij mij verschillende mooie plekken van Chennai kon laten zien tegen de "best price my friend :-)". Ik zei hem dat ik net was gearriveerd en wellicht morgen van zijn diensten gebruik wilde maken. Hij gaf mij zijn mobiele nummer en vandaag belde ik hem op. Ik heb besloten deze dag Chennai voornamelijk vanuit een Tuk Tuk te verkennen. Na mijn belletje bij de receptie praat ik nog wat met de eigenaar, wil me omdraaien om naar buiten te lopen en "bots" al tegen de hardrennende Steven op. Deze staat al enthousiast om mij heen te springen en roept wat een fantastische dag het voor mij gaat worden. Ik "happy", hij "happy" hoor ik nog als we naar buiten lopen. Eerst maar even een prijs vaststellen. Om een lang, maar leuk onderhandelingsverhaal, kort te houden zakt de prijs van 100 dollar naar 10 dollar voor de hele dag. Steven heeft een "betrouwbare" uitstraling en zijn grijns en pretogen werken aanstekelijk. Hij is erg blij dat we er met het geld uit zijn, "you happy, me happy". Ik zal dit die dag nog vaak horen. Één keer zeg ik tegen hem "you happy, me too" waar hij voor het eerst die dag eventjes stil van is en zie ik 2 donkere wenkbrouwen fronsen tot aan de haargrens...

Als een echte circusattractie sjeesen we door de drukke straten van Chennai, wat een ervaring. Auto's, Tuk Tuk's, Tuk Tuk's nog meer Tuk Tuk's en af een toe een koe, heilig wel te verstaan, die rustig rondloopt. Het gaat echt allemaal maar net goed. Na deze eenerverende rit komen we bij de eerste attractie die dag, het strand! Behalve zwervers/daklozen en vissers is er niet veel te zien op dit vieze strand. Steven vertelt mij dat dit gebied tijdens de tsunami van 2004 zwaar is getroffen en vooral dat gegeven maakt het bijzonder. Vrij snel gaan we weer verder naar de St. Thomas Basilic, wat ik heb begrepen een Franse erfenis en gesticht door Thomas Didymus. Normaal gesproken zou ik niet naar binnen zijn gegaan maar Steven is aanstekelijk enthousiast dus samen gaan we naar binnen. Het valt mij op dat Indiërs erg religieus zijn want ook hier is het druk met biddende en worshipping locals. Nadat we de graftombe van Thomas hebben gezien, en met de hand gekust door Steven(hij is katholiek) gaan we verder naar de Hindoe Kapaleeswarar Temple. Ik mag mijn teenslippers bij Steven inleveren en zal dan met een andere (hindoe) gids dit tempelcomplex bekijken. Steven gaat niet omdat hij geen Hindoe is zegt hij, ik verklap hem en de gids maar niet dat ik dat ook niet ben anders mag misschien ik ook niet naar binnen..... Dus met hoedje, namaak rayban zonnebril en op blote voeten begeef ik mij op het Tempel terrein. Ik moet zeggen dat het me pakt. De kleurige kleding van alle mensen, de lekkere geur van wierook en "oorverdovende stilte" op de binnenplaats voelt prettig. De gids, wiens naam mij is ontschoten, vertelt over gratis voedsel verstrekken aan de armen en zieken wat ik voor mij zie gebeuren. In een grote overdekte buiteneetzaal zitten veel mensen vanuit bananenboombladeren(denk ik tenminste) te eten. Vervolgens lopen we verder over het terrein. Terwijl de gids vol overgave zijn verhaal doet, gaat mijn aandacht vooral naar mijn voeten. Tjonge wat zijn die stenen heet!!. Ik huppel een beetje van mij ene been op de ander, de gids kijkt mij breedgrijnzend aan. We zoeken een plekje in de schaduw.
Hij zegt mij dat ik een "vrijwillige" donatie mag doen om het eten van de armen te bekostigen, ik moet het aan hem geven en dan geeft hij het wel aan de Brama(heilige). Ik zeg dat ik die man zelf wel wil leren kennen en het geld zelf ga overhandigen maar dat was echt niet de bedoeling! Ik besluit de donatie niet aan de, met de i phone 4GS bellende, gids te geven. Ik geef hem een gepaste vergoeding voor zijn rondleiding en hij kijkt erg boos. Voor het eerst in India zie ik Heiligheid en "keiharde' Commercie hand in hand. Terug  bij de Tuk Tuk, komt Steven al aangerend met mijn teenslippers. Na een gezamenlijke lunch, gaan we op mijn verzoek naar lokale kledingstalletjes. Aangezien ik in de Ramana Maharsi Ashram mijn benen en armen bedekt moet houden, heb ik besloten om een luchtige Kurta en bijpassende broek te kopen. Ook hier weer het nodige "gepingel" over wat de prijs moet zijn. Ik ga niet tot het uiterste, volgens mij is dit een hardwerkende en geen rijke kleermaker. Voor 15 euro's stap ik weer naar buiten met een echt Indisch tenue. Steven brengt mij aan het eind van de dag naar het Hotel waar ik ga luieren......