Ecuador en de Galapagos Eilanden

Het heeft een tijdje geduurd maar we zijn weer online! Onze ervaringen met goed internetbereik in Ecuador in het algemeen en de Galapagos eilanden in het bijzonder zijn niet goed te noemen. Althans, dat is maar hoe je het bekijkt :-) Het was op zich ook wel een  verademing om de smartphone en laptop in de rugzak te laten en onvoorwaardelijk te genieten van al het moois in Ecuador. En dat is echt VET wat ons betreft. Ecuador is ook weer een groot land en we besluiten om een paar (veronderstelde) highlights uit te kiezen die we willen zien omdat we niet om de 2 dagen in een bus of vliegtuig willen zitten. We starten in Quito wat wij een leuke grote stad vinden. The old Town is echt gezellig met prachtige oude gebouwen en dito mensen ;-) Op het grote centrale plein kunnen we heerlijk onze dagelijkse espresso drinken van prima kwaliteit en pikken we wat gratis "concerten" mee van verschillende straatmuzikanten. Vanuit Quito gaan we naar Latacunga, een nietszeggend stadje maar dichtbij 2 geweldige natuurfenomenen; Parque Nacional Cotapaxi met de gelijknamige vulkaan(5900 meter hoog) en het Quilotoa Kratermeer, een voor de Ecuadorianen een Secret Place. Volgens het verhaal heeft het meer geen bodem maar dat hebben wij niet gecheckt. De dagtrip met gids Pablo naar de Cotapaxi begint qua weer niet ideaal. Het is bewolkt, staat een stevige wind en warm is anders..... maar nadat we in het kantoor van de touroperator passende warme broek en jas hebben gepast zijn we er klaar voor! Als we het park in rijden zijn we al aardig onder de indruk. We hebben al best wat vergelijkingsmateriaal als het gaat om nationale parken maar we zijn stil als we de grote, bijna oneindige open vlakte van het park inrijden en op de achtergrond de majestueuze Cotapaxi vulkaan. Althans een deel ervan want de top is gehuld in een wolkendek. Een kleine teleurstelling maakt zich van ons meester. De jeep van Pablo parkeert op 4300 meter en we moeten klimmen naar ruim 4800 meter om bij het basecamp te komen. Dat lijkt niet veel maar na de eerste stappen worden we al duizelig en licht in ons hoofd. Pablo geeft aan hele kleine stapjes te maken en zegt dat we wel een uur nodig hebben voor de klim. En dat blijkt de juiste manier en na een uurtje komen we aan bij de basecamp waar we een mok warme chocolademelk drinken met chocolade en chocoladekoekjes haha... Heerlijk! Vanuit het basecamp gaan normaal gesproken expedities naar de top maar de vulkaan is actief en gesloten voor een klim naar de top. Dat vinden wij niet erg overigens en we zijn niet goed genoeg getraind om deze challenge aan te gaan. De extra jas die we mee hebben gekregen is geen overbodige luxe. We staan letterlijk in de sneeuw. Als we weer naar beneden zijn maken we nog een mooie wandeling door het park en klaart het gedeeltelijk op waardoor we de vulkaan voor een deel te zien krijgen. Erg indrukwekkend en wat voelen we ons nietig.

​Na 2 dagen gaan we naar het kleine gehucht Quilotoa dat op 3900 meter ligt. We hebben daar één van de weinige familiehostels geboekt met een leuke kamer inclusief een houtkachel voor de koude avonden en nachten. Superleuk want tijdens het avondeten gaat de man des huizes alle kamers langs om de houtkachels aan te steken. Erg gezellig als we de kamer na het eten binnen komen en lekker warm. Ook dit is geen overbodige luxe want het is hier 's nachts behoorlijk koud. Gelukkig ligt er genoeg hout om de avond en nacht aangenaam door te komen.
​Het hostel ligt op 50 meter van het kratermeer en ook hier zijn we diep onder de indruk van de grootsheid van het meer. Kippenvel!! Vanaf de mooi aangelegde houten platform is het uitzicht echt adembenemend, de stilte oorverdovend en we zijn beiden ontroerd. We volgen het pad naar beneden om het water aan te raken wat je schijnbaar gedaan moet hebben en ach.. dat doen we dan ook maar. Naar beneden gaat het prima maar naar boven terug is op zijn zachtst gezegd een uitdaging. Terug in ons hostel trakteren we onszelf dan ook op een goede cappuccino, die hebben we wel verdiend vinden we zelf.
​Het kratermeer heeft een omvang van 28 kilometer en de 2e dag gaan we de uitdaging aan om een "rondje" Kratermeer  te doen. Mijn god... wat een hike! Verschillende uitdagingen zoals "de moed er in houden" en mijn hoogtevrees wordt regelmatig op de proef gesteld doordat een deel van de paden erg smal zijn en direct aan de afgrond liggen en die ontzettend harde windvlagen die ons soms bijna van de voeten vagen maken het niet gemakkelijk maar...... we redden het en voelen een ontzettende kick. Ok, iets meer met de lieve heer gesproken dan wenselijk is :-) maar we hebben het wel gedaan. En weer trakteren we ons op een cappuccino die avond..

​Via Quito vliegen we naar de Galapagos Eilanden, vol hoge verwachtingen. We waren van plan deze eilanden niet te bezoeken gezien de prijzen van de boot tours maar een nederlands stel n Colombia gaf ons te kennen dat we ook via land een geweldige tijd konden hebben en dan "veel goedkoper". En dus boeken we een vliegticket van Quito naar Santa Cruz, één van de 4 eilanden waar je kunt overnachten. 98% van de Galapagos eilanden is beschermd natuurgebied, 2% is bewoond. Als we met de bus van het vliegveld in Santa Cruz aankomen voelen we teleurstelling. Santa Cruz heeft voor ons niet het Galapagos gevoel wat we dachten te krijgen. Een Amerikaanse enclave met veel herrie makende restaurants en café's. Ook het contact met de dieren, waar Galapagos bekend om staat en waarvoor wij vooral zijn gekomen, is op dit eiland wat ons betreft minimaal. Maar als we bij Isla Isabella aankomen lijkt het een andere wereld. Wat een geweldig eiland. Het is het grootste eiland maar veel minder bewoners dan Santa Cruz. Op zich zijn er voldoende voorzieningen maar het heeft een super relaxte sfeer. De bewoners, inclusief dieren, zijn een stuk relaxter. Het strand is prachtig en je struikelt bijna over de zeehonden en zee iguana's. We hadden gehoord dat dichtbij het haventje een snorkelplek ligt(Concho de Perla) waar je zonder een tour te boeken prachtig kan zwemmen en snorkelen. We zijn 5 dagen in Isla Isabella gebleven en we zijn er 4 keer wezen zwemmen en snorkelen. Wat een geweldige plek!! We zien verschillende formaties van 7 a 8 Spotted Eagle Rays, verschillende reuze schildpadden waarvan er één groter is dan ik ben en nu ben ik niet groot maar het is een indrukwekkend gevoel om zo dicht bij zo'n groot dier te zwemmen. Op een gegeven moment worden Berryl en ik als toetje getrakteerd op een ontmoeting met 3 zeehonden die naar hartelust zwemmen en echt contact met ons proberen te maken. In eerste instantie zijn we een beetje verbluft maar al snel zoeken we oogcontact met deze beestjes. Ik kan nu al zeggen dat dit het mooiste hoogtepunt van onze reis zal zijn. Ongelooflijk, ze komen rustig op ons afzwemmen en maken echt oogcontact en leuke geluidjes en naderen ons gezicht denk ik op zo'n 50 cm. Ik denk op een gegeven moment dat er één van de vrouwtjes mij wil zoenen hahaha... Wat geweldig!! Daarnaast is het een prive show want we zijn lange tijd de enigen die aanwezig zijn in de lagune. Ondertussen zwemmen er een paar grote schildpadden voorbij waar de zeehonden ook om heen cirkelen en op rechts zie ik een formatie van 8 eagle rays wat ook een prachtig gezicht is. Als we na een tijdje besluiten weer naar de kant te gaan, wordt Berryl letterlijk tegengehouden door één van de vrouwtjes. Ik sta al weer op de steiger en zie hoe het beestje tussen haar en de trap heen zwemt, met andere woorden: het speelkwartiertje is nog niet voorbij en ach... Berryl offert zich graag op :-)
​We doen nog een tour naar Los Tunneles, een natuurgebied op Isla Isabella waar we de Bluefooted Boobies kunnen zien, Pinguïns, Haaien, Rays, tropische vissen en een Manta Ray! Die laatste helaas niet met snorkelen maar op zee toen we terug gingen en wat een beest!

​Isabella heeft alles wat je zou verwachten van de Galapagos en wat ons betreft is een bezoek alleen aan dit eiland voldoende om de Galapagos sfeer te proeven...

​Ok, de stand van zaken tot nu toe. Het reizen gaat geweldig maar het Engelse les geven komt niet echt van de grond. Taal is een barriere merken wij. Onze spoedcursus Spaans helpt ons in de dagelijkse gesprekken maar is absoluut onvoldoende om in goed contact te komen met schooltjes. Op de bonne fooi binnen stappen en er uit zien als backpackers helpt ook niet echt.... Vandaar dat we hebben besloten om een maand een studio te huren in Olon in Ecuador. Bij een Nederlandse eigenaar met de hoop dat hij wellicht wat verbinding voor ons kan maken. Alhoewel, als ik dit schrijf hebben we via mail contact gezocht met Local Dreamers in Puerto Lopez, 50 kilometer van Olon. Een vrijwilligers organisatie die door voetbal jongeren motiveert en coacht op houding, weerbaarheid en Engels om ze een betere toekomst te bieden en morgen hebben we een afspraak! De aanpak spreekt ons in ieder geval aan. Door sport(voetbal is hier religie) kinderen motiveren en leren voor iets waar ze normaal geen interesse voor hebben. Spannend en afwachten of wij iets voor elkaar kunnen betekenen.

N.b. voor de foto's hebben wij 2 aparte mappen gemaakt(Ecuador en De Galapagos Eilanden) en een video gedownload...