Terug naar de kust
4 november 2012 - Dunedin, Nieuw-Zeeland
We nemen afscheid van het fijne dorpje Twizel en rijden halverwege de ochtend richting Omarama. Vlakbij Omarama liggen de kleurrijke Clay Cliffs. De Clay Cliffs zijn een soort canyon in een kathedraal-achtige formatie gevormd. Om hier te komen moet je over privé-land rijden, wat voor een kleine vergoeding van NZD 5,- wordt gedoogd door de eigenaar.
Het laatste stukje lopen we naar deze indrukwekkende rotsformatie. De Clay Cliffs zijn zeker de moeite waard.
We vervolgen onze weg, nu richting Duntroon, waar we via Dansey's Pass de Elephant Rocks bereiken. De Elephant Rocks zijn gebruikt als filmlocatie voor de Narnia chronicle, een fantasyfilm (volgens mij voor kinderen) in het genre van Lord of de Rings. Er heerst een serene rust op de grote grasvlakte waar deze gigantische stenen van miljoenen jaren oud liggen. Reinder en ik zijn de enigen, op een paar pinken na, die hier rondlopen.
Een kilometer verder bewonderen we een Walvissen fossiel verpakt in het kalksteen en rijden tenslotte via de Valley of Whales door naar Oamaru.
We settelen ons op een stadscamping in Oamaru. Morgen gaan we deze stad bekijken en mogelijk een bibliotheek opzoeken om nog even wat te kunnen internetten.
Na twee nachten in Oamaru, de 7e stad van Nieuw Zeeland, met haar stijlvolle Victoriaanse wijk en nederlandse bakkerij, zijn we vertrokken naar Moeraki Village. Moeraki staat bekend om de Moeraki Boulders, grote ronde stenen met een aparte structuur, die in een gebied van zo'n 100 meter op het 8 kilometer lange strand van Hampden liggen.
Het is droog en de zon laat zich regelmatig zien en dat maakt dat de condities voor een heerlijke strandwandeling naar de Boulders optimaal zijn. We zien hector dolfijnen vlakbij de kust zwemmen. Reinder loopt voorop en terwijl ik nog druk bezig ben met schelpen rapen heeft Reinder zijn eerste foto al geschoten.
Na de Moeraki boulders gezien te hebben rijden we naar een kleine camping in Moeraki village en landen op een prachtige plek met uitzicht over de baai. Vanuit onze panoramabusje hebben we wederom een geweldig uitzicht.
Een korte wandeling door het dorp laat al gauw zien dat we genoeg hike-mogelijkheden hebben in deze omgeving. We lopen even kort de milleniumtrail op en zien op een paar meter afstand al een paar dikke zeeleeuwen en een bordje waarop gevraagd wordt de pinguins te respecteren. Dit biedt perspectief voor een stevige wandeling voor de volgende dag.
Voor vandaag hebben we een bezoek aan de Kaitiki Lighthouse op het programma. Dichtbij deze vuurtoren is een houten hutje gebouwd van waar je de geeloogpinguin kunt bekijken. Of specifieker, de wisseling van de wacht tussen mannetje en vrouwtje vwb het bewaken van het nest. Tussen vijf en zes uur 's middags is het happy hour, ofwel de mannetjes komen uit het water om de vrouwtjes af te lossen.
We zien in totaal vijf pinguins en een paar zeeleeuwen die elkaar het leven zuur maken over een klein stukje strand. Het zijn net mensen :o)
De volgende dag maken we een wandeling van circa drie uur over whale point en het millenium pad. We lopen nog een keertje naar de boulders en lopen moe maar voldaan weer terug voor de grote beloning: lunch!
Vanavond gaan we nog even naar de vuurtoren, er schijnen daar ook nog een paar mooie tracks te zijn en dan rijden we morgen via Shag Point verder richting Otago Peninsula. Hopelijk vinden we bij Portobello een plek om te overnachten.
Wat kan de natuur wat doen met de mens, ontroerend mooi en ook ik wordt er iedere keer stil van bij zoveel moois.
See you,
Ingrid