Meet & Greet met de dolfijnen

Mooie contacten, de zee als aquarium en een onderonsje met dolfijnen. Dat zijn wel de headlines van de afgelopen dagen. De laatste dagen in Kalbarri hebben we naast Rob en Leondra ook nog Bonnie en Bill(voorheen Willem) en John en Bernie ontmoet. In volgorde geëmigreerde Canadese, Nederlander en Ieren die al tientallen jaren in Australië wonen. Wederom prachtige no nonsense gasten waar we o.a een zeer gezellige avond mee hebben doorgebracht. Mooi om de verhalen te horen van het leven van mensen en de keuzes die ze in het verleden hebben gemaakt door naar Australië te vertrekken. Niet alleen maar rozegeur en maneschijn, ook de andere kant van medaille van emigratie(missen van vrienden en familie) wordt benoemd maar geen van allen hebben spijt van hun keuzes en dat is ze aan te zien. Beide stellen trekken, zoals veel gepensioneerde australiërs, van Sidney via het zuiden naar het westen, noorden, oosten en dan weer naar huis, helemaal rondom australie. Ze zijn daarmee één a twee jaar onderweg. John en Bernie zijn de jongste "pensionados", beiden 55 jaar en inmiddels al bijna een jaar op pad. Baan opzeggen en op reis gaan, vrienden en collegas's redelijk verward achterlatend. Vanaf 55 jaar worden pensioenjaren in australië namelijk dubbel geteld, kassa dus. Maar voor John en Bernie is het helder. Het gevoel en de wens om het nu te doen is groot en daarom pakken ze door.
De ochtend dat we vertrekken(31 mei) uit Kalbarri nemen we afscheid van John en Bernie en wisselen ons mobiele telefoonnummer uit. John zeg: als jullie problemen hebben en/of hulp nodig hebben, bellen!  Ook als jullie gewoon ff een biertje met ons willen drinken :-). Het voelt absoluut als gemeend en inmiddels hadden we al 3 nummers gekregen van andere Aussies met dezelfde opmerking. Het is een behulpzaam volk.

De rit naar Denham is 375 km en we zullen daar begin van de middag aankomen. Onderweg zijn er verschillende "look out" punten met mooie vergezichten. Van een stel uit Cervantes hadden we gehoord dat Eagle Bluff absoluut een must is om te zien. Vanaf het uitkijkpunt kun je het kristalheldere water zien en de zeeleven wat er zich afspeelt. In de zomermaanden (het is nu winter) betekent dat roggen, zeekoeien, dolfijnen, haaien etc. Het klinkt ons een beetje te mooi om waar te zijn en we zijn "helaas" in de winter. Toch gaan we natuurlijk kijken, het ligt aan de weg naar Denham. Als we ongeveer 5 minuten op een onverharde weg hebben gereden, zetten we onze campervan op de parkeerplaats. We lopen naar het mooi aangelegde uitkijkpunt. We hadden al veel moois gezien maar hier worden we weer even stil van. We zijn de enigen, het is oorverdovend stil en het uitzicht is schitterend. De helderheid en de kleurstellingen van het water zijn prachtig. We staan op redelijk grote hoogte maar we zien grote scholen vissen zwemmen en... een paar haaien. Er zijn veel watervogels het enige geluid wat we horen zijn het klapperen van de poten in het water en wapperen van hun vleugels als ze zich verplaatsen. We genieten op een bankje van deze reuze-aquarium. Dit is al prachtig maar de verhalen over Coral Bay(Ningaloo Reef) en Exmouth doen vermoeden dat we straks zelf in een dergelijk aquarium zwemmen en snorkelen....

We blijven een uur bij Eagle Bluff en weten zeker dat we op terugweg van Denham naar Coral Bay wederom gaan kijken. We arriveren om half 3 op de camping, met zeezicht, in Denham. Denham zelf is een gehucht en wat ons betreft niet veel bijzonders. Het ligt 28 km van Monkey Mia, waar dolfijnen iedere ochtend(en al sinds 1960....) naar het laaggelegen water komen om zich te laten voeren en vervolgens weer de wijde zee in vertrekken. Dit toch wel bijzondere fenomeen is inmiddels een grote attractie geworden hebben we ons laten vertellen. De volgende ochtend zetten we sinds tijden weer eens de wekker en staan redelijk vroeg op. Na het douchen/ontbijten rijden we naar Monkey Mia. Om kwart over 9 's ochtends rijden we het park op. We parkeren de auto, lopen naar het strand en.... lopen tegen Bonnie en Bill aan. Ze nodigen ons aan het eind van de middag een borrel bij ze te komen drinken en dat slaan we niet af. Daarnaast vertellen ze ons dat we wellicht te laat zijn want het voeren van de dolfijnen start al om half 8.... en er zijn maar 2 of 3 voedingen per dag. We voelen een teleurstelling in ons opkomen maar lopen natuurlijk wel naar het strand. Berryl ziet al direct een paar dolfijnen dicht bij kant zwemmen in het kristalheldere water. We lopen verder en het is erg rustig met mensen want we staan met een groepje van 10 personen. 2 parkmedewerkers roepen om dat de 3e keer voeren gaat beginnen de uiteindelijke groep mensen is ongeveer 20 personen en dat is volgens de medewerkers erg klein. Op een drukke dag zijn er wel 750 personen die hopen op een contact met één van de dolfijnen. Het lijkt erop dat we geluk hebben want er zwemmen nog ongeveer 40 dolfijnen in de baai. De wijfjes en hun kids zwemmen op een halve meter van ons af en soms nog dichterbij. We staan tot ongeveer onze knieën in het water en het is een bijzonder(leuk) gevoel om de beesten zo dichtij te zien zwemmen en spelen(springen). Één van de medewerkers legt uit dat wij zelf niet de dolfijnen mogen aanraken maar dat ze wellicht contact met je zoeken. Één keer zwemt een dolfijn rakelings langs onze benen, ik voel heel even de snuit tegen mijn schenen. Volgens de medewerker een signaal dat ze de vis willen hebben haha... opeten en wegwezen dus. Het zijn slimme beesten. Na ongeveer een kwartier komen er emmers met een paar vissen om te voeren. Niet teveel want ze mogen niet afhankelijk van het voeren worden. Berryl is de eerste van het groepje die gevraagd wordt of ze een vis wil voeren en die laat zich dit geen 2 keer zeggen! Daarna mogen nog 5 andere mensen een vis voeren en dan is "de show" voorbij. We moeten uit het water stappen wat voor de dolfijnen een signaal is dat ze geen vis meer krijgen. En werkelijk binnen 5 minuten is de hele groep verdwenen naar verdergelegen zee.... Het hele ritueel heeft veel weg van Dolfinarium behalve dan dat deze dolfijnen vrij zijn om te komen en te gaan. Een bijzonder fenomeen vinden we. We struinen nog wat langs het strand, met de hoop toch nog een dolfijn dichtbij te spotten maar ze zijn echt weg.

De avond met Bill en Bonnie was erg gezellig, goede wijn en hollandse kaas!

Morgen vertrekken we naar Coral Bay maar gezien de grote afstand zullen we waarschijnlijk in Carnarvon een stopover maken.

See yah!