Laatste dagen Thailand

Eergisteren zijn we vanuit Koh Chang vertrokken naar Bangkok om ons op te maken voor de oversteek naar West Australië. We hebben, binnen de beperkingen van mijn gezondheid, genoten van dit eiland. We zijn niet verder gekomen dan White Sand Beach en ongetwijfeld zal het eiland veel meer moois te bieden hebben. Veelvuldig zagen we "onze buurtjes" met de scooter er op uit trekken om het eiland verder te verkennen. Ons dagelijks patroon was 's ochtends heel rustig opstarten, buiten ontbijten, genieten van de warmte zo vroeg in de ochtend, naar het strand om met een boek in een luie strandstoel te hangen, om het uur even poedelen in de zee, weer terug luieren, appelig voor ons uitkijken.....ach er zijn veel slechtere situaties te bedenken. Iedere avond veranderde het strand in een gezellig en warm plaatje, lampionnen in bomen, olielampjes op tafel en heerlijk met de voeten in het zand zitten. Het eten bij "ons restaurant" was heerlijk en erg goedkoop. Al met al toch een mooie en voorlopige afsluiting van het continent Azië. Aangekomen in Bangkok, na 7 uur reizen inclusief boot overtocht, zadelen we ons af in het hotel dichtbij het ziekenhuis. We hebben voor praktisch gekozen en het hotel is verrassend mooi en design. We eten wat in restaurant en gaan dan ons mandje in. 

De volgende dag moet ik 's ochtends om 9 uur in het ziekenhuis zijn voor een afspraak. Er worden nog wat testen afgenomen waarvan de uitslagen later met de arts worden besproken. De uitkomst van de afspraak met de arts is in lijn met de eerdere positieve uitslagen die ik in Koh Chang al heb mogen ontvangen. Het is een kwestie van tijd en geduld waarvan de eerste geen enkel probleem is (tijd hebben we zat) en de laatste een leuke oefening is. Oefenen in het aanvaarden dat dat nu eenmaal zo is. Maar ik voel me echt al stukken beter dan 2 weken geleden. Ook voor Berryl is dat goed nieuws. Taken kunnen weer  meer verdeeld worden, ik ben natuurlijk schandelijk in de watten gelegd door haar, en we kunnen ons opmaken om de komende tijd weer op pad te gaan en nieuwe, mooie plekken te gaan zien. Op de dag van ons vertrek, 13 mei, heb ik 's ochtends nog een afspraak met een andere arts. We vliegen 's middags om 17:00 uur vanaf Bangkok, via Kuala Lumpur, naar Perth. 

We zijn nu ongeveer 4 maanden op pad en het voelt nog steeds alsof we vorige week zijn vertrokken. Het bevalt ons nog steeds erg goed. Daarnaast merken we dat het afstand nemen van ons "vorige leven" dieper begint in te dalen. Was het voor ons vertrek en tijdens de eerste periode van onze reis vooral nog al een verhaal in ons hoofd, begint het nu dieper door te dringen welke keuzes we hebben gemaakt en de betekenis/gevolgen daarvan. Van het hoofd naar het hart....en..... het voelt erg goed. Ons gevoel bij de onzekerheden die de keus met zich heeft gebracht, is een rustig gevoel. Hierdoor ontstaan er verschillende, creatieve ideeën over hoe verder de komende tijd, ook na de reis en dat is leuk. Ook zijn er wat meer onrustige belevingen over die veronderstelde onzekerheid maar die zijn echt in de minderheid en die mogen er natuurlijk ook zijn. Maar we genieten vooral van het huidige, vrije moment. Niets moet, een aantal praktische zaken daar gelaten. Ook met het noodgedwongen niets doen de afgelopen tijd, of wellicht juist daardoor, hebben we ervaren dat het niet nodig is om veel prikkels en afleiding te hebben om te kunnen genieten van wat er op dat moment is. Daarnaast begint ons hartje wel erg te huppelen bij het uitzicht om met de camper door Australie te trekken.... een mooie balans vinden we zelf..

HOWDIE