Laatste dag in de Ashram

Vandaag de laatste dag in de Ashram en Tiruvannamalai, ik glip er tijdens de lunch even tussenuit naar het internetcafe aan de overkant. In totaal ben ik 9 dagen in T. geweest waarvan 4 hele dagen in de Ashram. Ondanks de lange dagen is de tijd voorbij gevlogen en voel ik me uitgerust en kan ik terugkijken op een mooie ervaring van een stukje India. De essentie van het werk van Ramana(en ook anderen) gaat over de rust, geluk, jezelf etc. vinden binnen in je en niet in alle vergankelijke vormen (gedachten, gevoelens, gebeurtenissen, situaties, werk, etc. etc.) buiten jezelf. Het dagprogramma was daarin naar mijn gevoel wat tegenstrijdig. Een (te) groot deel van de dag was er ruimte voor ceremonies en rituelen met daarbij behorend gezang, klokkenluiden, het wassen van beelden etc.. wat mij vooral de eerste dag teveel heeft afgeleid. Ik merkte bepaalde weerstand, verzet en oordelen bij me. De vele mensen die plat op hun buik, helemaal gestrekt voor een beeld gaan liggen of op hun knieen met hun voorhoofd de grond aanraken en een beeld aanbidden voelde in het begin ongemakkelijk. Van de lokale bevolking kon "mijn ego" het nog enigzins begrijpen en accepteren maar van die vele westerlingen leek het een brug te ver. Ik merke het ene oordeel na het andere voorbij komen: "doe toch eens normaal man!", "stel je niet zo aan!", "aandachttrekker!".....en veel meer. 
Op zich niets nieuws, dat oordelend vermogen van "mijn ego", ik ben er bekend mee :-)... en toch...
na verloop van tijd voelde het anders dan anders. Ik zag het maar liet me er niet meer zo door meeslepen, alsof ik het vanuit een andere, rustiger dimensie aan het waarnemen was en het verzet, weerstand zwakte af. Ik voelde vooral de energie in mijn lijf. Zoals ik al eerder schreef, stilte is iets bijzonders. Tijd nemen voor jezelf(bv. mediteren) om even terug te trekken van al je patronen, van al je overtuigingen, je zorgen etc.  is een goede manier om van je hoofd naar je lijf te gaan. Ik voelde regelmatig een enorme energie in mijn handen, voeten en vervolgens hele lijf waardoor een volledige identificatie met al die overtuigingen, oordelen, gevoelens etc. verbroken werd. Ik las/hoorde tijdens de lezingen uit werken van Ramana, "het waarnemende bewustzijn, dat wat je werkelijk bent, is de ruimte waarin alles ontstaat en is neutraal. Alleen het Ego keurt iets goed of af" en zo is het maar net! Dat betekent niet dat je niets doet en alles maar laat gebeuren, doe wat je voelt wat nodig is op dat moment, dat kan prima zonder een oordeel. En dat heb ik gedaan en zo ontstond een aangepast dagprogramma. Ik was vooral aanwezig in de meditatieruimte, heb heerlijke wandelingen gemaakt in het mooie achterland en ging naar de lezingen aan het einde van de dag. Die lezingen waren van half 5 tot 5 iedere dag. De eerste keer dat ik binnenkwam zag ik veel mensen, vooral westerlingen, en iedereen keek ernstig(oordeel). Ik voelde een bepaalde zwaarte wat een beetje beklemmend werkte. Ik ging zitten en "de lezer" , een Swami, ging van start. Gedurende de lezing ontpopte deze Swami zich als een ware spirtitueel cabaretier. Zijn typisch Indisch/Engels accent was erg grappig en de luchtige wijze waarop hij de lezing gaf sprak mij erg aan. Er werd "zelfs" een paar keer erg gelachen en zo hoort het ook volgens mij(het beeld van de lachende budha, volgens mij lijk ik er een beetje op.., schoot door mijn gedachten). Alsof het zegt: maak het allemaal niet te zwaar(is alleen nog maar meer ego) want als je doorziet hoe je je laat misleiden door je mind, kun je er eigenlijk alleen maar om lachen!

Een paar oneliners deze dagen zijn mij bijgebleven:

"Het ego wil altijd iets wat er niet is, of iets niet wat er wel is"
"There is no such thing as a perfect situation, except when you surrender to each form this moment takes in which case every situation is perfect. You made contact with life"

"Je hoeft niet aan een boom te hangen om een eikel te zijn"...... of had ik die ergens anders gehoord.... :-).... sorry...

Morgen vertrek ik naar Chennai en zie ik my friend Steven weer! Ik zie er naar uit my friend weer de hand te schudden.