Het komt en het gaat...

Allereerst iedereen bedankt voor de reacties op mijn blog van gisteren! Na de tijdelijke afleiding van pizza en internet ben ik teruggegaan naar de Ashram en in de meditatieruimte gaan zitten. Er waren weinig mensen en er heerste een serene rust. Stilte is iets bijzonders, het lijkt of er niets gebeurt maar juist door de stilte ben ik getuige van al het mentale geruis en gedachten die voorbijkomen. "Kijk er naar en laat het er zijn" had ik tijdens het pizza eten gelezen in een boek van Eckhart Tolle. En inderdaad, door niets te doen en alleen het er laten zijn komen en gaan een grote hoeveelheid leuke en vervelende gedachten, mooie en en vervelende gevoelens. Ik merk een gemene deler nl. ze komen en ze gaan. Wellicht is dit " overgave aan wat is" en waar ik veel over gehoord en gelezen heb(dank Hennie) maar dat doet er niet toe. Ik ervaar een heerlijke rust. Door wat ongemakkelijke pijn aan mijn achterwerk en rug komt er een voorlopige einde aan dit eerste echte stiltemoment. Ik sta op en kijk op mijn horloge, er is ruim een uur verstreken en dat voelt niet zo(behalve dan de lichte lichamelijk ongemakken :-)) Ik loop vanaf de Ashram terug naar het hotel, een wandeling van 40 minuten. Volgens mij heb ik de gehele weg een enorme glimlach op mijn treiter gehad, my friend Steven zou hier trots op geweest zijn!

Vandaag pak ik de draad van gisteren weer op, ik wandel naar de Arunachala tempel in mijn Kurta. Onderweg krijg ik veel bekijks en goedkeurende blikken. In de tempel word ik zowaar "uitgelachen" of " toegelachen" door een groepje heilige Hindoes, die bij elkaar in de schaduw zitten. Een blanke met een traditionele Kurta en broek, Peruaans hoedje en namaak Rayban zonnebril werkt op de lachspieren. Ik lag terug, gedeeltelijk om de gekke kleren die zij aan hebben en hun wit beschilderde gezichten en buiken! Ut leven is mooi....Ik zie een rij staan voor een klein gebouw midden op het terrein met een rij mensen ervoor. Nieuwsgierig als ik ben, sluit ik achteraan en volg de eenrichtingsverkeer naar binnen(aan de andere kant van de dranghekken lopen mensen weer naar buiten). Eenmaal binnen zie ik op zo'n 5 meter afstand een Brahma staan bij een schaaltje met vuur en wierrook.... Oh oh..volgens mij sta ik in een heilig Hindoe ritueel. Met een paar angstzweetruppels op mijn voorhoofd kijk ik naar achteren of ik er nog uit kan maar helaas.... geen doorkomen aan. Kramp in de buik overvalt mij want misschien doe ik iets heel erg Not Done. Geinspireerd door het meditatieve moment van gistermiddag laat ik het maar gebeuren en voel zowaar mijn lichaam ontspannen, de kramp verdwijnt ook...
Ik let goed op wat de mensen voor mij doen: eerst handen boven het vuurtje houden en dan de linker hand aanbieden aan de Brahma. Dat moet lukken denk ik bij mijzelf. Eenmaal vooraan kijk ik de Brahma aan en hij naar mij maar hij vertrekt geen krimp. Ik houd mijn handen kort boven het vuur en leg mijn linkerhand aan hem voor. Hij pakt wat wit poeder(nee... geen drugs) wat lekker ruikt en maakt met zijn vinger een witte streep op mijn voorhoofd. Ik zie een kleine glimlach op zijn gezicht en ik loop snel door, blij dat ik weer in de rij "naar buiten" sta...

Met witte streep op het voorhoofd loop ik naar de Ashram. Onderweg krijg ik spontaan de hand gedrukt van sommige Indiers. Een man complimenteert mij met mijn kleding. Hij zegt: wat mooi dat je een traditioneel Mosim gewaad aan hebt! Een witte nog wel en dat betekent Vrede. Enigzins geschrokken dat ik Moslimkleren heb gekocht(no offence!) maar blij dat de witte kleur Vrede betekent, loop ik verder. Aangekomen in de Ashram loop ik naar de Office om navraag te doen over de slaapgelegenheid. Wat ik al dacht is dat echt spartaans is, een matje en iets wat voor een kussen moet doorgaan. Ik besluit het slapen in de Ashram over te slaan en vraag of ik wel het dagprogramma mee kan doen zonder op de Ashram te slapen. Dat is helemaal geen probleem krijg ik te horen. Het dagprogramma begint 's ochtend om half zes tot 's avonds 19:00 uur. Een combinatie van lezingen, meditatie en rituelen vullen dit dagprogramma. Ik zie er naar uit!