Jiujiang, een stad waar alleen chinees wordt gesproken

Een aantal dagen geleden, 29 maart om precies te zijn, zijn we na een treinreis van 18 uur aangekomen in Jiujiang. Vanuit Yangshuo ligt deze stad op onze uitgestippelde route naar uiteindelijk Beijing. In de Lonely Planet stond heel weinig over deze stad beschreven maar dat zegt niets want de Lonely Planet is naar onze bescheiden mening een slechte reisgids. Voor India hadden we een Footprint reisgids gekocht, die helaas niet voor China te verkrijgen was, en die heeft ons veel geholpen. Anyway, tegenwoordig heb je als reiziger ook nog internet en hier vonden we toch een aantal beschrijvingen van de stad en omgeving waardoor we besluiten hier een paar dagen  door te brengen. Berryl had online via ChinaHotels een Hotel geboekt met lage kamerprijzen en goede recencies op Trip Advisor. De bevestiging van onze boeking en Hotelvoucher krijgen we via mail toegestuurd. 28 maart om half 8 's avonds stappen we voor de 2e keer met veel chinese medereizigers in de trein die ons naar Jiujiang zal brengen. We hebben beiden een Lower Berth(een bed op de begane grond in de coupe) en zijn al snel genesteld. Het bed is weer netjes opgemaakt met fris ruikende lakens. Beiden slapen we behoorlijk goed die nacht en 's middags om half 2 arriveren we in Jiujiang. We lopen het grote treinstation uit en weten dat ons hotel op ongeveer 2 km afstand ligt dus nemen we geen taxi. Redelijk snel vinden we ons hotel en laten we onze electronische voucher zien. Dat lijkt niet voldoende. De 4 aanwezige dames spreken geen woord maar dan ook geen woord engels. Op de Voucher staat ook e.e.a in chinees vermeld dus dat lijkt mij voldoende maar nee hoor.... veel "gedoe" bij de receptie en het is duidelijk zichtbaar. Ze herkennen de voucher niet en kunnen de boeking niet terugvinden in hun administratie. Tenminste, dat denk ik uit hun non verbale gebaren te kunnen halen. Ik roep het woord "Room?" , wat maakt die reservering nou uit als er toch een kamer beschikbaar is maar ook dat woord komt niet in de vocabulaire van de dames voor. Driftig wordt er chinees tegen ons getetterd en wij, inmiddels een beetje (veel) moe van de reis, merken dat het lontje op begint te raken. Ik hoor Berryl al gewoon Nederlands terugpraten en zeggen, "als jij chinees tegen mij praat, dan praat ik toch gewoon nederlands tegen jou!" Ik moet lachen, deels van vermoeidheid, en voel de slappe lach al weer aankomen. Dat gaat ons natuurlijk ook niet helpen. Berryl en ik overleggen ter plekke wat te doen, ander hotel opzoeken?(we hadden nog niets betaald) maar dat lijkt ook niet echt een optie. Onderweg was ons ook al opgevallen dat niemand engels sprak toen wij iets vroegen. We vermoeden dat dit de standaard is in Jiujiang, een grote zakenstad. Vandaar dat er niets over wordt genoemd in de Lonely Planet en de toeristen die er zijn, zijn van chinese afkomst. Berryl is als eerste over haar eigen schaduw gesprongen :-)... en opent de mini laptop, maakt verbinding met de wel aanwezige WIFI en realiseert een eerste echte contact via Google Vertaler! Lang leve internet! Één van de dames achter de receptie pakt haar laptop en antwoord ook via Google Vertaler terug. Verrek... het begint een echt gesprek te worden en we krijgen er met z'n allen lol in. Berryl heeft inmiddels de geluidfunctie ook gevonden op de Vertaler en met het vertalen van nederland naar chinees begint haar laptop ineens chinees uit te kramen. De dames achter de receptie beginnen de hilarisch te giechelen. Ik vergeet mijn vermoeide benen, mijn stijve rug en de warme douche waar ik zo ontzettend naar verlang. Het wordt bijna nog gezellig en na 1,5 uur zijn we uiteindelijk ingecheckt en dat is niet slecht als je al een reservering op zak hebt.....

Uiteindelijk hebben de receptiedames ons erg geholpen door op ons verzoek op papier in het chinees te schrijven: Wij willen graag 2 treinkaartjes naar Hangszhuo op 2 april. 2 maal Lower Berth. Met dit papiertje hebben we treinkaartjes gekocht op het staion wat ons anders echt niet gelukt zou zijn want ook daar geen engels woord te bekennen. Deze taalbarriere is echt een hindernis voor het reizen in china. Op de toeristische plekken kun je je nog een beetje redden met wat engelse woorden maar daarbuiten helemaal niet. Het valt ons ook op dat jonge mensen, studenten, ook geen woord engels spreken. Raar voor een land met zo'n grote, internationale economie. Maar ook kansen want dat betekent dat er nog veel werk te verrichten valt!!

Na 4 dagen Jiujiang komen we tot conclusie en inzicht dat genieten ook in kleine, alledaagse dingen kan zitten. Hier geen toeristische trekpleister, of wij hebben die niet kunnen vinden(moet je ook niet uitsluiten) maar het leven van alledag. Dagelijks doen we onze boodschappen in de Walmart, een paar blokken verder, en kopen we daar ons fruit en ontbijt. Restaurants zijn er niet, een kleine eetgelegenheid iets verder op durven we alleen rijst met groente te bestellen en dat is al een uitdaging op zich. Vandaar dat we 
2 maal per dag op onze hotelkamer eten en dat bevalt prima. Het dagelijkse ritme pakken we snel op en 's middags genieten van we het zonnetje in het mooie stadspark. 

Morgen gaan we met de nachttrein naar Hangszhuo en zijn benieuwd wat we daar gaan beleven.