Herrie!!

25 september 2016 - Bucaramanga, Colombia

Inmiddels zijn we in Medellin en hebben we ruim 1,5 week doorgebracht in het noorden van Colombia. Cartagena, Santa Marta en Tayrona Nationaal Park. Met het vliegtuig vertrekken we van Bucaramanga naar Cartagena. We merken dat we in een Caribisch deel van Colombia zijn geland want het is heet en de luchtvochtigheid is enorm. Cartagena is vooral bekend om haar oude ommuurde binnenstad. En het is inderdaad een plaatje met veel mooie, oude gebouwen. Paard en wagens om te vervoeren en leuke terrassen. Daarnaast maken we ook kennis met een nieuw fenomeen en dat is lawaai,. Daar waar  het  in Villa de Leyva en Barichara heerlijk rustig was, worden onze trommelvliezen in Cartagena al aardig op de proef gesteld. Dichtbij de hoofdingang van de oude binnenstad ligt Café Fidel, een kleine bar met een groot terras. Binnen in de bar kunnen denk ik maximaal 30 mensen dicht op elkaar staan want de rest van de ruimte is besteed aan enorme luidsprekers. De salsa muziek knalt eruit en op het buitenterras, wat ongeveer 20 meter van de bar afligt, horen we de muziek nog prima. Binnen, in de kleine warme ruimte wordt er flink op los gedanst, de salsa wel te verstaan. Het is een mooi gezicht om te zien hoe de colombianen helemaal opgaan in de muziek en hun gevoel voor ritme wekt een kleine jaloezie bij ons op :-)

​Maar Santa Marta spant wat ons betreft de kroon en veranderd het lawaai in herrie. We hebben een leuk hotel dichtbij het park De Los Novios dat overdag een heerlijke rustig sfeer heeft. De café's en restaurants rondom het park bieden gezellige terassen voor een goede espresso. Berryl en ik zitten op een gegeven moment aan het einde van de middag van een espresso te genieten als opeens de heerlijke rust wordt ingeruild voor de eerste harde klanken van hip hop muziek achter ons. Enkele seconden later worden we door de café's links en rechts van ons getrakteerd op nog hardere klanken van salsa en rock muziek. Een gevarieerde muzikale mix die bijna pijn doet aan onze oren. Ook de straathonden lijken het niets te vinden want die houden het voor gezien. En als kers op de taart krijgen we voor ons om de paar minuten straatartiesten voorgeschoteld. Het begint met een oude colombiaanse man met idem oude gitaar die een paar noten probeert te spelen en een enorme smartlap ten toneel probeert te brengen. Gelukkig voor ons staat de rest van de muziek zo hard dat we het niet echt kunnen horen :-) ..... maar niet voor lang want de man wordt opgevolgd door 6 jonge kerels die voor ons terras een enorme breakdance show komen opvoeren. Hun volume is "beter" want het overtreft de toch al behoorlijke herrie achter, rechts en links van ons. Dat kan ook niet anders want de 7e knaap komt "aanrijden" met een enorme luidspreker op een kar die voeding krijgt van een aggregaat en dit is geen geintje!!! We worden bijna letterlijk weggeblazen en ik zeg tegen Berryl dat ik de live versie van So you think you can dance in combinatie met alle andere herrie niet kan waarderen. Maar Berryl hoort niets, ze ziet alleen mijn lippen bewegen haha. We geven ons zelf een tijdje om te wennen aan deze overgang van middag naar avond maar houden het ongeveer 15 minuten vol. Het lijkt er op dat wij de enigen zijn, samen met de honden :-), die de kakofonie niet goed aankunnen want de terassen zitten vol met enthousiaste mensen. Het ligt dus aan ons ;-)  Op zich jammer want wij kunnen muziek en straatartiesten op zich wel waarderen.

​Na Santa Marta gaan we weer even de rust in van het Tayrona Park en boeken een geweldig Hostal dichtbij de ingang van het park. Het park zelf is erg mooi en we maken geweldige wandeling van ongeveer 5 uur langs verschillende stranden. Gelukkig lopen we een groot deel door een tropisch woud, de schaduw wordt enorm gewaardeerd.

​Na Medellin gaan we naar de Zona Cafetera, een natuurgebied met een aantal koffieplantages. Daarna gaan we Colombia verlaten en vliegen we naar Ecuador. In Ecuador gaan we weer actief op zoek naar een plek waar we wat langer zouden willen blijven en waar we hopelijk aansluiting kunnen vinden bij een school om Engelse les te geven.

​Hasta Luego!

Foto’s

3 Reacties

  1. Ankie Pot-Vlaskamp:
    26 september 2016
    Prachtige foto's en weer een geweldig verhaal!
  2. Barbara:
    26 september 2016
    Ik had op zijn minst verwacht dat Berryl haar gitaar erbij ging pakken en jij je heupjes los ging gooien;-)
  3. Edith:
    2 oktober 2016
    Heerlijk die foto's, en met jullie verhalen is het net of ik meereis! Geniet lekker, zelfs van herrie :-).