Fiordland National Park/Milford Sound

Als we vanuit Invercargill door het Fiordland National Park rijden worden we toch weer verrast door al het moois en de overweldigende natuur. Inmiddels al aardig wat imposante highlights te hebben gezien, verwachten we dat de verrzadiging wel een keer toe zal slaan en we de nieuw te verkennen omgevingen "gewoon" mooi gaan vinden. Niets is minder waar als we door Fiordland rijden. Hoewel het landschap gelijkenissen vertoond met bv. Mount Cook blijft het bijzonder om je zo klein en nietig te voelen als we met onze kleine campervan de weg naar Lake Manapouri volgen. De dorpjes Manapouri en Te Anau  zijn het centrum om de fjorden van Milford Sound en Doubtfull Sound te verkennen. Wij besluiten om in het rustiger Manapouri te overnachten en boeken op een leuke kleine camping aan het Manapouri meer een plek voor 2 nachten. Het is rond 12 uur 's middags als we aankomen. Bij het inchecken vraag ik de eigenaresse naar de weersvooruitzichten. Beide fjorden staan bekend om het grillige klimaat en volgens de statistieken is de regenkans per dag 50%! M.a.w. iedere dag schijnt er wel een buitje voorbij te komen. De eigenaresse vertelt ons dat de weersverwachtingen, hoe voorspelbaar dan ook...., voor de volgende 2 dagen minder mooi zijn dan de dag dat we aankomen. Bewolkt en dus regen... 

Als we onze lunch hebben genuttigd in het zonnetje voor onze camper besluiten we diezelfde middag naar Milford Sound te rijden. Het is schitterend weer en de lucht is strak blauw. De weg naar Milford is 120 km vanaf Te Anau en gezien de vele kronkelende wegen de laatste 30 km duurt een enkele reis 2 a 2,5 uur. Maar....dan heb je wel één van de mooiste routes in Nieuw Zeeland en misschien wel ter wereld afgelegd (m.u.v. de Icefield Parkway in de Canadese Rocky Mountains want die is minimaal zo mooi). We gaan op weg en de eerste 50 km kunnen we lekker opschieten omdat de wegen gemakkelijk te berijden zijn. De omgeving is erg mooi en onderweg zijn er verschillende uitkijk punten waaronder Mirror Lake met blauw/groen helder spiegelend water. De bergen op de achtergrond schitteren in het water. Een aantal watervogels "verstoren" ons uitzicht door lekker te badderen en daarmee rimpels in het water veroorzaken haha. Op een gegeven moment komen we aan bij een tunnel. De weg is dan al een tijdje kronkelig en onze snelheid ligt op gemiddeld 40 km per uur. Als we uit de tunnel komen(een donkere natte éénbaanstunnel waar je geen last moet hebben van claustrofobie...) vallen de kaken wederom open. Dit laatste stuk weg staat helaas ook bekend om de vele ongelukken. Bestuurders die niet meer naar de weg kijken maar zich vergapen aan de grootse natuur. Gelukkig zijn er voldoende mogelijkheden om bij uitkijkpunten veilig te kunnen genieten van de omgeving. Enorme massieven van bergen waar we bijna tegen aan staan en we tellen wel 10 watervallen die tegen het massieve blok klein lijken maar in werkelijkheid een behoorlijke omvang hebben. Het ijzige sneeuw op de bergtoppen schittert door de zon die strak blijft schijnen. Het wordt een herhaling van woorden....maar... wat is dit indrukwekkend gaaf!! En wat een inzicht dat we eigenlijk maar hele kleine wezens zijn en niet zo veel in te brengen hebben al denken we dat we de wereld kunnen regeren en beheersen...Met kippevel(en niet van de kou) stappen we weer in de camper en rijden we rustig door naar Milford Sound. Onderweg stoppen we nog een aantal keren om veilig de omgeving op ons in te laten werken. In totaal doen we er 3 uur over als we aankomen bij Milford. Het is "helaas" te laat om een boottocht te boeken, de laatste boten zijn inmiddels al vertrokken. "Helaas" omdat dit een erg commerciële en erg dure aangelegenheid is. Ervaringen van andere reizigers geven aan dat het uitzicht op Milford het mooiste is vanaf de kant als je een kleine wandeling rondom het water maakt. Deze kadewandeling is goed aangelegd en duurt maar 45 minuten en geeft adembenemende uitzichten. Een ander voordeel is dat je niet met 70 andere toeristen loopt te dringen om een goed uitzicht te kunnen hebben. De beste en mooiste bootreizen zijn de 2 daagse varianten waar je echt door de fjorden vaart. De prijzen hiervan zijn zo achterlijk hoog dat ik voor de gein tegen de vrouw achter de bali van de informatie desk zeg dat ik niet de hele boot wil kopen. Het "grapje" wordt duidelijk niet gewaardeerd haha... waarschijnlijk omdat ze deze al honderd keer heeft gehoord. Volgende keer iets origineler graag!

Nadat we de wandeling hebben gedaan en op sommige drooggelegen stukken tot dicht aan het water zijn gelopen, pakken we onze thermoskan met verse gember/honing thee en genieten vanaf een bankje van het schilderij-achtige uitzicht. De laatste boten komen terug en zien we vlak langs één van de grote watervallen richting de haven varen. Ik vermoed dat we ook wel 100 foto's hebben geschoten maar het gevoel wat we hier ervaren laat zich niet vastleggen op de fotokaart maar wel op onze eigen harde schijf(lees: hart). Uitermate blij en met een enorme grijns op onze treiters lopen we uiteindelijk terug naar onze campervan. Nog ff snel een sanitaire stop en tref daar een "no worries" australier die tussen neus en lippen(en pissen hihi..) zegt dat hij samen met zijn vrouw de 2 daagse bootreis heeft gedaan en zonet nog even met een helicopter boven Milford is gevlogen. "Damn Beautiful" zegt de aardige vent en loopt weg. Een snel rekensommetje en ik kom al snel uit op een leuk maandsalaris uitgegeven in 2 dagen haha.... verschil moet er wezen. Nog steeds met een glimlach rijden we de 2,5 uur durende rit terug naar Lake Manapouri. Wederom een geweldige ervaring!

Oh ja, omdat we de boot hadden "gemist" hebben we onszelf die avond getrakteerd op een heerlijk etentje in het plaatstelijke restaurant....