De dag voor vertrek!

Vrijdag, 26 augustus 17:30 uur en ik zit met mijn reislaptop op schoot onder de veranda van ons huis. Het was vandaag nog even aanpoten om alle losse eindjes af te handelen, het effect van de gezellige avond ervoor met onze sportvrienden van Argendos hielp vandaag ook niet echt.... Sportiviteit heeft er voor ons weer een nieuwe dimensie bijgekregen :-)  Het was topsport gisteren...

Vandaag ook voorlopig afscheid genomen van mijn ouders en tja... een dejavu van de vorige keer. Van het hoofd naar het hart zullen we maar zeggen, we hielden ons dapper. Er werd weinig gezegd maar daarmee werd er ook veel gezegd. Skype is weer geïnstalleerd op de nieuwe laptop van Pa en Ma en na enige uitleg en oefenen
lukt het....(Berryl in de hal die dan via Skype Pa en Ma belt en Pa die op het rode knopje klikt... Nee, dat is niet de juiste knop.... haha... nog maar een keer proberen en ja hoor, met de camera niet afgeplakt dit keer kunnen we elkaar goed horen en zien. Ook weer geregeld. ​

We zijn er helemaal klaar voor. De afgelopen weken waren bijzonder. Aan de ene kant genoten we van de vrije tijd en het vooruitzicht op de reis... en aan de andere kant was het onthechten van ons werk en collega's geen gemakkelijke opgave. Ik had al een fantastisch afscheid gehad bij de gemeente Apeldoorn met mooie (persoonlijke) cadeaus. En Berryl had afgelopen woensdagmiddag op de locatie van een zorginstelling in Amsterdam nog een geweldige middag. Als bedankje naar Vivium voor de mooie opdrachten die ze daar mocht doen had ze het project De Tijdmachine geboekt. 2 muzikanten voeren (licht dementerende) bewoners terug in de tijd met muziek. Een tijd waarin ze jong en verliefd waren. Hoe bijzonder dat muziek herinneringen zo kan ophalen en dat  mensen letterlijk ontdooien en grote glimlachen op hun gezicht komen. Degenen die nog kunnen komen langzaam in beweging en staan er lekker op los te dansen, soms met een beetje hulp van vrijwilligers en medewerkers. Ik was er zelf niet bij maar de foto's, de filmpjes en een enorme grijns op Berryl haar gezicht(die nog tot ver in de avond bleef staan) spreken boekdelen. Mooi voor haar dat ze het op deze manier heeft kunnen afsluiten. Na een paar flinke knuffels en (soms wat vochtige) kussen van de bewoners haha... mag ze het pand verlaten maar niet zonder te beloven dat ze na onze reis nog een keer langskomt en als vrijwilliger vaker aan feestje zal gaan meewerken.

En nu, aan de vooravond van ons vertrek, zitten we inmiddels met zijn 2-en onder onze veranda. Klaar voor ons nieuwe avontuur. Reizen en lesgeven, we gaan verkennen in hoeverre we dit kunnen gaan combineren. Wij zijn geen planners en gaan dan ook op de bonne fooi. De eerste school waar we gaan aankloppen ligt in San Gil in Colombia. Ongeveer 600 km boven Bogota. Hier geven ze spaanse les, die we daar willen volgen, en op de site van de school staat dat ze regelmatig op zoek zijn naar English Teachers. We will see.....