Afscheid van het Zuidereiland

Wat in het begin leek als een enorm lange periode gaat uiteindelijk dan toch weer snel voorbij. 48 dagen reizen door het zuidereiland van Nieuw Zeeland. Volgens mij hebben we wel 80% van dit eiland gezien en iedere meter was de moeite waard(= understatement). Als we 10 dagen geleden van Punakaiki naar Abel Tasman Nationaal Park in het noordwesten rijden gaan we een periode van volop mooi weer tegemoet. Overdag rond de 25 graden met regelmatig zon en mooie blauwe luchten en koele nachten waardoor we heerlijk kunnen slapen in onze campervan. Gedurende de gehele reis door NZ maken we gebruik van een uitgeprinte versie van een reisgids van Scot Cook, een amerikaan van 43 jaar die 5 jaar door NZ heeft gereisd. We hebben de gids gekregen van een amerikaans stel in Lake Tekapo, in het begin van onze reis. Het leuke van deze gids is dat het veel informatie geeft over “ongebaande paden” waar de omgeving erg prachtig is en het “massa toerisme” nog niet is of niet kan komen met de grote touringcars. Voor Abel Tasman verwijst deze Scot naar het noordelijke deel van het park ipv het zuidelijke deel met plaatsen als Kaiteriteri. Wij gaan voor Takaka, een klein maar erg gezellig plaatsje richting het noorden. We blijven er 3 nachten zodat we voldoende tijd hebben om 2 grote wandeltochten te doen in dit bijzondere park. De eerste wandeltocht van ongeveer 5 uur doen we vanaf Totaranui naar het noorden, Separation Point. De tocht is een redelijke aanslag op onze fysieke conditie maar is werkelijk schitterend. We lopen door regenwoud, klimmen flinke heuvels met prachtige uitzichten, ploeteren ons door zand van de 2 bijna verlaten goudgele stranden en eindigen uiteindelijk bij een vuurtoren op een klif. Onder ons zwemmen de zeehonden in het heldere water. Als we langs de stranden lopen zien we een kano peddelen door smaragd groen water, zo helder dat we de schaduw van de kano op de bodem van de zee zien! Alsof de kano zweeft…Bij de vuurtoren nemen we onze lunch en genieten van de zeehonden onder ons. We treffen daar ook een duitse jongen die deze tocht er nog even bij heeft gedaan na een 3 daagse wandeltocht! Maar wij zijn trots op onze prestatie. De volgende dag vertrekken we naar Cape Farewell, een plek op het noordelijkste punt van de Golden Bay. Formeel niet meer Abel Tasman maar ook hier is het genieten. De zee is er woester, de stranden giga groot met giga grote rotsformaties in de zee. De stipjes op het strand zijn mensen. Dit perspectief, de nietigheid van “de stipjes” is net als bij de Gletsjers erg indrukwekkend. Wanneer we terug zijn op de camping genieten we in het zonnetje van 2 ijskoude biertjes. Ut leven is prachtig!

Van Abel Tasman rijden we naar Nelson, een redelijk grote stad in de provincie Marlborough. We gaan de zaterdagochtend naar een markt in het centrum. We struinen de vele (eet) tenten af en zien dan een echte nederlandse oliebollenkraam! De nederlandse eigenaren hebben het reuze druk met de verkoop van oliebollen, speculaas etc. Wij kopen ook 2 oliebollen en hebben ter plekke een flashback naar Nederland. Dat het 27 graden is en we in onze korte broek en teenslippers de lekkernij verorberen doet daar niets aan af. Na  Nelson sluiten we de laatste dagen af in Picton, de plaats waar de veerboot tussen het noorder- en zuidereiland vertrekt. Picton heeft een baai met palmbomen en prachtig uitzicht op de Marlborough Sounds. De fjorden zijn minder groot dan bij Milford Sound maar nog steeds erg mooi. We doen nog een wandeling van 4 uur naar “de snuit” van één van de fjorden. Onze conditie begint weer aardig op peil te komen met deze sportieve activiteiten!

De tussentijdse balans….48 dagen zuidereiland en iedere meter was het meer dan waard. Zoals vaak gezegd en geschreven, dramatisch mooi en wij sluiten ons daar graag bij aan. Op sommige plekken “druk” met toeristen maar dat is erg relatief in vergelijking met bv. China en andere Aziatische landen en plaatsen. Het grootste deel van dit schitterende eiland is “verlaten” .. Zoveel plaatsen om te mediteren, letterlijk stil worden van de natuurfenomenen en één te worden met de omgeving hebben we tijdens deze reis nog niet eerder ervaren.  Met deze indrukken in onze rugzak maken we ons op voor nog 6 weken noordereiland…