Een maand in Olon en vrijwilligerswerk in Puerto Lopez

Wat gaat de tijd snel, we zijn na ruim een maand in Olon, Ecuador gisteren aangekomen in La Paz, Bolivia. De maand in Olon in het Rincon d'Olon Hostal was erg aangenaam en ontspannend. Niet dat we erg stress hebben :-) maar het reizen op zich kost toch wel de nodige energie. Nog maar net in Olon hebben we via mail contact met Local Dreamers, een kleine vrijwilligersorganisatie in Quito met een jonge nederlandse projectmanagers. Hij verwijst ons naar een klein gelieerd project in Puerto Lopez, ongeveer een uur met de bus bij ons vandaan. De contacten verlopen voorspoedig en via mail komen we in contact met Freddy Soto, de projectleider van het project Los Canarios. Dit is een voetbal club die ongeveer 80 jongeren leert dmv voetbal om verantwoordelijkheden te leren dragen, discipline bij te brengen en daarnaast wordt er op kleine schaal lessen Engels gegeven. Het initiatief van Freddy is een groot succes onder het bekende motto "wanneer er gevoetbald en gespeeld wordt, wordt er geen drugs gebruikt en komen de jongeren niet snel in de criminaliteit". We hebben al snel een afspraak met Freddy en nadat we onszelf hebben voorgesteld en onze achtergrond hebben verteld vraagt Freddy ons of wij 2 jonge jongens willen opleiden/trainen in leraar Engels. De 2 zijn onlangs een half jaar in Canada geweest met behulp van donaties en kunnen al prima Engels spreken. Maar om hun kennis over te dragen aan de overige groepsleden hebben ze nog veel vragen. Berryl en ik gaan daarom kortgezegd de 2 de TEFL principes bij brengen en samen opleidingsmateriaal maken. Een soort Train de Trainer programma. En wat een gave ervaring! Cleber en Adrian zijn 2 fantastische jonge kerels met al een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Met de nodige humor gaan we aan de slag en de TEFL methode gebaseerd op principes als Betrokkenheid, Vertrouwen en Plezier gaat er in als koek bij de jongens. Als snel ontstaan er veel creatieve ideeën om de woordenschat van de leerlingen te verhogen en de grammatica een beetje smeuiger te brengen. We leggen dit allemaal vast in lesmateriaal en oefeningen waarbij spel een belangrijk onderdeel is om de studenten te boeien. De weken vliegen voorbij, 's ochtends relaxt voorbereiden aan het strand van Olon en 's middags met de bus naar Puerto Lopez om te trainen. Cleber en Adrian vragen mij mee te doen met een voetbalwedstrijd en ik denk, ach waarom ook niet.... Nou, dat heb ik geweten. Mijn tegenstander was 16 jaar en rende als een dolle van de ene kant naar de andere kant van het veld. Ik heb het uiteindelijk een half uur volgehouden haha... en werd onder "luid applaus" tot mijn opluchting gewisseld. 3 dagen kon ik mijn eigen kleren bijna niet meer aantrekken van de spierpijn na dit leuke avontuurtje....

In Olon ontmoeten we veel leuke interessante expats en medereizigers wat onze tijd daar fantastisch maakt. De studio die we bij Rincon d'Olon hebben gehuurd voor een maand is klein maar erg mooi en voorzien van alle gemakken waaronder een kleine keuken. En dan breekt ook na een maand weer de tijd aan om weer verder te reizen. Online hebben we nog steeds contact met Adrian en Cleber om ze te helpen met lesmateriaal etc.

Gisteren zijn we na een lange en intensieve reis aangekomen in La Paz, Bolivia. En dit is weer een totaal ander land dan Ecuador is onze eerste indruk. 2 dagen voor ons vertrek lezen we dat de premier van Bolivia de noodtoestand heeft uitgeroepen in La Paz en omgeving ivm de grootste droogte in 25 jaar. De grootste dam, die een groot deel van de regio moet voorzien van water, heeft nog maar 1 procent van de capaciteit. Een gletsjer die de dam van water moet voorzien is de laatste jaren enorm gekrompen en wetenschappers verwachten dat over ongeveer 10 jaar de gletsjer helemaal verdwenen zal zijn.... Sommige wijken en randsteden van La Paz zitten al dagen zonder water en als er dan water komt is dat erg vervuild. Het bereiden van voedsel wordt minder hygienisch en ziekten liggen op de loer. Daarnaast is het leger ingezet om de orde te houden in deze gebieden en de mensen sporadisch van water te voorzien..... en wij.... wij zijn de gelukkigen die in het centrum van La Paz zijn, waar de rijken wonen en waar het waterprobleem niet heerst. Voldoende water uit de kraan(niet om te drinken overigens) om te douchen en de toiletten door te spoelen. Hotels, café's en restaurants draaien nog gewoon. De tegenstelling is dus groot en wij tellen onze zegeningen. Het is triest maar ook waar, het is niet eerlijk verdeeld in de wereld. En daarnaast merken we bij onszelf dat we erg blij zijn dat ons toilet het gewoon doet en ergens koffie kunnen drinken... een ongemak en schuldgevoel dat we in eerste instantie voelen verdwijnt ook weer redelijk snel. Tja, zo werkt het denk ik bij veel mensen, in ieder geval wel bij ons.

Een klein lichtpuntje, sinds wij hier zijn sinds gisteren is het regenseizoen eindelijk aangebroken en regent het met periodes volop. We hebben het slechte weer meegebracht en dat vinden wij helemaal ok!! Het zal nog wel even duren voordat de watervoorzieningen weer voor iedereen weer normaal zullen zijn maar het begin is er in ieder geval.

Vanavond pakken we de nachtbus naar Uyuni waar we donderdag met een 3 daagse tour naar de grootste en hoogste zoutvlakten ter wereld gaan, De Salar de Uyuni. We zullen tussen de 4000 en 5100 meter verblijven. La Paz ligt op bijna 4000 meter en we merken aan ons lichaam de hoogte door hoofdpijn en soms wat misselijk. Optimistisch als we zijn gaan we ervan uit dat dit donderdag wel over zal zijn :-)...